VoordelenHet was voornamelijk te danken aan de uitzonderlijke sterkte. De trek- en druksterkte van staal is aanzienlijk groter dan die van materialen zoals beton, en de componenten hebben een kleinere doorsnede voor dezelfde belasting; het eigen gewicht van staal is slechts 1/3 tot 1/5 van dat van betonconstructies, wat de eisen aan het draagvermogen van de fundering aanzienlijk kan verlagen, waardoor het bijzonder geschikt is voor projecten op zachte grond. Ten tweede is er de hoge bouwefficiëntie. Meer dan 80% van de onderdelen kan in fabrieken volgens een standaardmethode worden geprefabriceerd en ter plaatse worden gemonteerd met bouten of lassen, waardoor de bouwtijd met 30% tot 50% kan worden verkort ten opzichte van betonconstructies. Ten derde is het beter bestand tegen aardbevingen en draagt het bij aan duurzaam bouwen. De goede taaiheid van staal betekent dat het kan vervormen en energie kan absorberen tijdens een aardbeving, waardoor het een hogere seismische weerstand heeft; bovendien wordt meer dan 90% van het staal gerecycled, wat de hoeveelheid bouwafval vermindert.
NadelenHet grootste probleem is de slechte corrosiebestendigheid. Blootstelling aan een vochtige omgeving, zoals zoutnevel aan de kust, veroorzaakt van nature roestvorming, wat doorgaans leidt tot onderhoud met een anticorrosiecoating om de 5-10 jaar. Dit verhoogt de kosten op lange termijn. Ten tweede is de brandwerendheid onvoldoende; de sterkte van staal neemt drastisch af bij temperaturen boven de 600 °C. Brandvertragende coatings of brandwerende bekledingen moeten worden gebruikt om te voldoen aan de specifieke brandwerendheidseisen van gebouwen. Bovendien zijn de initiële kosten hoger; de kosten voor de aanschaf en verwerking van staal voor grote overspanningen of hoogbouwconstructies liggen 10-20% hoger dan die van gewone betonconstructies. De totale levenscycluskosten kunnen echter worden gecompenseerd door adequaat en correct onderhoud op lange termijn.
