Voordelen: Dit was voornamelijk te danken aan de uitstekende sterkte. De trek- en druksterkte van staal is aanzienlijk groter dan die van materialen zoals beton, en de componenten hebben een kleinere doorsnede voor dezelfde belasting; het eigen gewicht van staal is slechts 1/3 tot 1/5 van dat van betonconstructies, wat de eisen aan het draagvermogen van funderingen aanzienlijk kan verlagen, waardoor het bijzonder geschikt is voor projecten op zachte grondfunderingen. Ten tweede is het zeer efficiënt in de bouw. Meer dan 80% van de onderdelen kan in fabrieken worden geprefabriceerd volgens de standaardmethode en ter plaatse worden geassembleerd met bouten of lassen, wat de bouwcyclus met 30% tot 50% kan verkorten ten opzichte van betonconstructies. Ten derde is het beter bestand tegen aardbevingen en duurzaam bouwen. De goede taaiheid van staal betekent dat het kan worden vervormd en energie kan absorberen tijdens een aardbeving, waardoor de seismische weerstand hoger is; bovendien wordt meer dan 90% van het staal gerecycled, wat bouwafval vermindert.
Nadelen: Het grootste probleem is de slechte corrosiebestendigheid. Blootstelling aan een vochtige omgeving, zoals zoutnevel aan de kust, veroorzaakt op natuurlijke wijze roestvorming, meestal gevolgd door onderhoud van anticorrosiecoatings om de 5-10 jaar, wat de kosten op de lange termijn verhoogt. Ten tweede is de brandwerendheid onvoldoende; de sterkte van staal neemt dramatisch af bij temperaturen boven 600 °C. Om te voldoen aan de brandwerendheidseisen van verschillende gebouwen, moet een brandvertragende coating of brandwerende bekleding worden gebruikt. Bovendien zijn de initiële kosten hoger; de kosten voor de inkoop en verwerking van staal voor systemen met grote overspanningen of hoogbouw liggen 10%-20% hoger dan die van gewone betonconstructies, maar de totale levenscycluskosten kunnen worden gecompenseerd door adequaat en goed onderhoud op de lange termijn.
